பொன்னியின் செல்வன்

எட்டு முறை படித்த கதை ஆகினும் உன் ஸ்பரிசம் தீண்டி வந்ததால்
9 ஆம் முறை படிக்க தொடங்குகிறேன் பொன்னியின் செல்வனை நான்...
வாளேடுத்து சண்டைக்கு அழைக்கிறான் வந்தியதேவன்
அரியணையை தியாகம் செய்ய தயார் என்கிறான் அருள்மொழி வர்மன்
நந்தினி உன் கால் தூசு பெற மாட்டாள் என்கிறான் ஆதித்த கரிகாலன்
பூங்குழலி அன்றி யாரையும் நினைக்காத‌
சேந்தன் அமுதனும் உண்டாம் இப்போட்டியில்....
"சரித்திரத்தில் இடம் பெற்ற காதல் கதைகளை அறிவோம் நாம்
சரித்திரம் ஆனவர்களே காதல் செய்து சண்டைக்கு அழைத்தால்
சுயம்வரம் வைத்தா தீர்ப்பது இப்பிரச்சனையை...???" என்று
புலம்புகிறேன் நான் உன்னிடம்....
"வைக்க சொல்லேன் சுயம்வரம்!! 
நான் யாருக்கு மாலையிடுவேன் என்று உனக்கு தெரியாதா??"
என்று என்னை கட்டிபிடித்து முத்தமிடுகிறாய் நீ...
இறந்த பின்பு எப்படி தற்கொலை செய்து கொள்வது என்று
தேடி அலைகிறார்கள் காதல் தோல்வியுற்ற 
என் சரித்திர நாயகர்கள்... :):)

உன்னை போல் ஒருவன்

சாலையைக் கடக்கும் போது அடிப்பட்டு கிடக்கும்
உயிரைக் கண்டும் -"அலுவலகத்திற்க்கு நேரமாகி விட்டதே"
என விரையும் போதும்...
கூனிக் குறுகி கை நீட்டி பிச்சை கேட்கும்
மூதாட்டியைக் கண்டும் காணதவாறு
தலையை திருப்பிக் கொள்ளும் போதும்....
பிளாட்பாரத்தில் படுத்து இருக்கும் குழந்தைகளைக் கண்டு
"அனைத்துக்கும் காரணம் அரசின் பொறுப்பின்மையே"
என அடுத்தவர் மீது பழி சுமத்தி
நீங்கள் தப்பித்துக் கொள்ளும் போதும்...
சிறிதேனும் குற்ற உணர்ச்சி ஏற்பட்டால்
வருந்த தேவை இல்லை...
இவை அனைத்தையும் கண்டுவிட்டு
முகபுத்தகத்தில் மட்டுமே பதிவேற்றம் செய்து
குற்ற உணர்ச்சியை களைந்து செல்லும்
என்னை போல் சராசரி இந்தியர்களில் 

நீங்களும் ஒருவர் தான்.....

விபத்து பகுதி

வலைவீசி தேடுகிறார் உன் தந்தை...
அடுத்தடுத்து நடந்த இரு விபத்துக்களால்
அரசினரால் உன் வீடு முன்பு வைக்கப்பட்ட‌
"ஆபத்து நிறைந்த பகுதி" எனும் பலகையில்
"அழகு நிறைந்த பகுதி" என்று 
திருத்தம் செய்த என்னை...!!

பணத்தின் அருமை

ஐயாயிரம் ரூபாய்க்கு பிறந்தநாள் கொண்டாடி
நூறு ரூபாய் டிப்ஸ் கொடுத்தபோது எல்லாம்
புரியாத பணத்தின் அருமை...
சிக்னலில் கரையும் வினாடிகளில்
இரு கால்களும் இல்லாமல் 
தவழ்ந்து வந்து கையேந்தும் பிச்சைகாரனுக்கு
பத்து ரூபாயை எடுத்துப் பார்த்து
"சில்லரை இல்லப்பா!!!" எனும் போது புரிகிறது
மிகத் தெளிவாக....

பிரசவம்

ஜோதிடம் பார்த்து முதலெழுத்து கேட்டு
ஆயிரம் பெயர்களை பரிசீலித்து...
மாடர்னான பெயராக பாருங்கள் என்ற‌
மனைவியின் கருத்தை நினைவில் கொண்டு...
மங்களகரமான பெயரா பாருடா என்ற‌
அம்மாவின் அதட்டலை கருத்தில் கொண்டு...
கூப்பிட சுலபமான பெயராக பார் என்ற‌
அப்பாவின் நியாத்தை புரிந்து கொண்டு...
எல்லோரும் ஏற்றுக்கொள்ளும்படியாக‌ 
ஒரு பெயரை கண்டுபிடித்து...
இருமுறை சொல்லி பார்த்து, மெல்ல சிரித்து
குழந்தையின் கன்னம் சிவக்க கிள்ளி
ஊரே கேட்க உரக்க சொல்லிக் கூப்பிடும்
தந்தையின் பெருமித‌த்தை பார்கையில் தோன்றுகிறது....
குழந்தை பிரசவிக்கும் நேரத்தை போலவே
அழகானது தான்....
குழந்தையின் பெயர் பிரசவிக்கும் நேரமும்....

குடைக்குள் மழை

சரியாக நாம் அலுவலகத்தில் இருந்து வீடு கிளம்புகையில்
மண் நனைக்க தொடங்குகிறது மழை...
"வழக்கம் போல் நீ குடையை மறந்திருப்பாய்!!
என்னுடனேயே வந்துவிடு" என்று அழைக்கிறாய் நீ...
"ஆம் மறந்துவிட்டேன்!!" என்று அசட்டு சிரிப்புடன்
உன் குடையை பகிர்ந்துக் கொள்கிறேன் நான்...
தெரிந்தும் தெரியாமலும் உரசிக் கொண்டு
சகதியில் வழுக்காமல் இருக்க கையை பற்றிக் கொண்டு
வழுக்கும் இடம் தாண்டிய பிறகும்
விடாமல் கையை கோர்த்துக் கொண்டு
குடையை தாண்டியும் நனைக்கப் பார்க்கும்
மழைத்துளியை ரசித்துக் கொண்டே
வீடு வந்து சேர்கிறோம் நாம்...
"இப்படி பயணம் அமையும் என்றால்
தினமும் பெய்யட்டுமே மழை" என்று
சுயநலம் கலந்த பொது நலத்துடன்
வரம் கேட்கிறேன் நான்...
சபித்துக் கொண்டு இருக்கிறது என்னை
இன்று காலையில் தான் ஞாபகமாய் 
என் பைக்குள் எடுத்து வைத்த 
என் குடை....
  

அக்கறை

இரண்டு வாய் மட்டும் உண்டுவிட்டு
"போதும்மா!!" என்று சொல்லும் அனன்யா குட்டியை
"சாப்பிடலன்னா மூணு கண்ணன் பிடிச்சிட்டு போய்டுவான்!!
சாப்பிடுடா செல்லம்" என மிரட்டி ஊட்டுகிறேன் நான்...
"அம்மா சாப்பிட்டு ரெண்டு நாள் ஆச்சும்மா!!!" என்று
வாசலில் நின்று கையேந்தும் குழந்தையைக் கண்டதும்
என் கையில் இருக்கும் தட்டை பறித்துக் கொண்டு
அக்குழந்தையுடன் உணவைப் பகிர்ந்துக் கொண்டு
காதோடு காதாக மெல்ல கூறுகிறாள்
என் அனன்யா குட்டி...
"ரெண்டு நாள்லாம் சாப்பிடாம இருக்காத!
மூணு கண்ணன் பிடிச்சிட்டு போய்டுவான்!!!" என்று.... :)

தேர் திருநாள்

"எப்படி இருந்தது???
நான் இல்லாத நம் தேர் திருவிழா??"
என்று கேட்டாய் நீ...
"கண்படும் தூரத்தில் நீ இருந்திருந்தால்
கண்ணே உன்னை மட்டும் கண்டிருப்பேன்...
கண்காணா தூரத்தில் நீ இருந்ததாலோ என்னவோ
கண்ட பெண்கள் அனைவரிலும்
கண் உன்னை மட்டுமே கண்டது" என்றேன் நான்....
"அதற்கு காரணம் காதலாகவும் இருக்கலாம் - இல்லை
மற்ற பெண்களை நீ திருட்டுத்தனமாக காண‌
மற்றுமொரு காரணமாகவும் இருக்கலாம்!!
பொறுக்கி!!பொறுக்கி!!" என்றவாறே
என் காதை பிடித்து திருகுகிறாய் நீ...
செல்லமாய் தொடங்குகிறது நமக்குள்
ஊடல் என்னும் ஓர் ஒப்பில்லா உணர்வு....:):)

எல்லா பொங்கலும் பொங்கல் அல்ல‌

பழையன கழிந்து புதியன புகுந்து

வீடு முழுவதும் சுண்ணக் கோலமிட்டு

வாசல்களுக்கு வேப்பிலை காப்பு கட்டி

விறைக்கும் குளிரிலும் விடியற்காலையில் எழுந்து

வாசல் அடைத்து வண்ணக் கோலமிட்டு

திருஷ்டிக்கு நடுவில் பூசணிப்பூ வைத்து

முற்றத்தில் கல் அடுக்கி

புதுப் பானைக்கு திலகமிட்டு

காவலுக்கு கரும்பை வைத்து

பொங்கி வரும் வேளையில்

தெரு மக்கள் முழுவதும் கூடி

பொங்கலோ பொங்கல் என்று குலவையிட்டு

தலை வாழை இலையில் சூரியனுக்கு படைத்து

உலகத்தையே காக்க வேண்டிவிட்டு

உண்ணும் பொங்கலை போல் இனிப்பதில்லை...

இன்று இன்டக்ச‌ன் அடுப்பில் பிரெஷர் குக்கரில்

பத்து நிமிடத்தில் முடிந்து விடும்

பொங்கல் எல்லாம்....

ருசி

தாமிரபரணி தண்ணீரின் ருசியிலேயே
தாகத்தை தொலைத்திட்ட நெல்லை மக்கள்...
வைகைத் தண்ணீரின் ருசியிலேயே
வாழ்க்கையை வாழ்ந்திட்ட மதுரை மக்கள்...
சிறுவாணி தண்ணீரின் ருசியிலேயே
சிறப்பாய் வாழ்ந்திட்ட கோவை மக்கள்...
காவேரியின் ருசி எங்கும் வராது என்று
கர்வத்தோடு வாழ்ந்திட்ட தஞ்சை மக்கள்...
"உனக்கு எந்த நீரின் ருசி பிடிக்கும்?" என்றதற்கு
"அக்வாபினா" என்று சொல்லி செல்கிறான்
ஆறுகளை வரைபடத்தில் மட்டுமே கண்டு
ஆற்று நீரின் ருசியை வாய்ச்சொல்லாக
மட்டுமே கேட்டு வளர்ந்திட்ட‌
மினரல் வாட்டர் தலைமுறையினனான‌
என் மகன்....

இரவல்

மீன் குழம்பு கணவனுக்கு பிடிக்கும் என‌
மீன் கடையில் சொல்லி
இரவல் வாங்கிய போதும்...
மளிகைக் கடையில் கடன் சொல்லி
மாதா மாதம் பொருட்களை
இரவல் வாங்கிய போதும்...
முன்னறிவிப்பு இல்லாமல் வந்த விருந்தினருக்கு
அவசரமாய் தேவை என பக்கத்து வீட்டில்
காபிப்பொடி இரவல் வாங்கிய போதும்...
எப்போதும் வருந்தியதில்லை...
குழந்தைப்பேறு இனி இல்லை
என்று நிச்சயமாய் தெரிந்தபின்
அனாதை விடுதியில்
குழந்தையை தத்தெடுக்கும் போது
வெடித்து அழுகிறாள் அவள்...
தாய்மையையும் இரவல்
வாங்க நேரிட்டதால்...

தொலைபேசி என்பது தொலைபேசி மட்டும் அல்ல‌

பதினொன்று மணிக்கே அழைத்து
பிறந்த நாள் வாழ்த்து கூறிவிட்டு
"இன்னும் யாரும் வாழ்த்தவில்லை அல்லவா??"
என்று நீ பதட்டத்துடன் கேட்ட நொடிகள்...
உன் படங்களை வைத்து இருப்பதாலேயே
உன் மேல் உரிமைக் கொண்டாடும்
என் தொலைபேசியின் புகைப்பட தொகுப்பு...
சத்தத்தை மட்டும் கண்ணுக்கு தெரியாத‌
காற்றின் அலைகளில் எனக்கு அனுப்பிவிட்டு
உன் முத்ததையும் ஈரத்தையும்
தானே வைத்துக் கொள்ளும்
என் தொலைபேசி...
உன் அழகிய நினைவுகளை
என் அருகிலேயே வைத்திருந்த‌
என் தொலைபேசியை தூக்கி எறிகிறேன்
நான் இன்று விரக்தியில்...
எத்தனை முறை அழைத்தாலும்
சொன்னதையே மீண்டும் மீண்டும் சொல்லும்
தொலைபேசி பெண்ணுக்கு
எப்போது தெரிய வரும் !!!
இந்த அழைப்பில் மட்டும் அல்ல‌
என் வாழ்க்கையிலும் நீ
"தொடர்பு எல்லைக்கு வெளியே" என்று...